2 jaar en toen? 2 jaar lang aan haar gebonden zolang mezelf vergeten en de blik die anderen verstonden heeft mij altijd gespeten Jouw gestalte snoerde mijn mond en nooit sprak mijn ziel sterker dan toen je voor mij stond mijn leven is wat ik verniel Laf heb ik moeten schrijven en gemaskerd door pijn wij konden niet altijd blijven en zo voor ons tot geheim ik vereffende mijn rekening en wacht nu op antwoord hoop ik op een nieuwe tekening? Of heb ik enkel mijn angsten verwoord?